Butterfly drawing

Some monday afternoon creations

Cafébezoekjes en sollicitatiebrieven

Zo met vriendinnen op café gaan, sollicitatiebrieven versturen (om eerlijk te zijn 1 maar ik hoop dan ook dat het echt iets wordt), daarnaast ook nog ‘gewoon’ gaan werken en nu nog een blogje schrijven want het is weeral zo lang geleden. Een mens kan het druk hebben op een weekdag. Maar wat kunnen zo’n dagen schoon zijn!

Spartelend door de werkdag, met af en toe een helder moment om mijn sollicitatiebrief wat meer kleur te geven, die brief eindelijk buiten krijgen en de voldoening die het met zich meebrengt om iets van mijn toekomst te proberen maken, vriendinnen die enthousiast in koor roepen dat die job mij op het lijf geschreven is (bedankt daarvoor trouwens), lachen-gieren-brullen over werkhistoires en relatiethematiek maar evengoed een ernstig moment gebruiken om je hart te luchten.

Ik hoorde dan ook nog de ene tooghanger tegen de andere de opmerking maken dat er een beregrave griet aan de toog stond te bestellen, terwijl ik de enige was die daar stond…. Tijdelijk negeren die handel, maar het voorval direct uit de doeken doen wanneer ik terug neerstrijk achter ons tafeltje. En dan, waarschijnlijk het o zo herkenbare synchrone gebaar van in dit geval 3 vrouwenhoofden die ostentatief richting toog draaien!! Neu, neu, dat viel totaal niet op, die gasten (mannen kan ik ze jammer genoeg niet noemen) hebben daar niks van gemerkt…. Oh jawel dus! Maar kon ons dat iets schelen? Niet echt. 

Een dag zoals vandaag… zo heb ik ze graag.

Neem de tijd!

Jippie! Mijn nieuw horloge, gekregen bij een Happinez-abonnement, is vandaag toegekomen!!

Eerst vond ik het een beetje jammer dat er geen cijfers of streepjes op mijn nieuwe horloge zouden staan om de tijd exacter te kunnen bepalen. Daar ben ik namelijk altijd een hevige voorstandster van geweest, wat is anders het nut van het dragen van een horloge, toch?

Maar toen ik het horloge vandaag aandeed en het opschrift "Neem de tijd" van dichtbij bekeek, begon het mij te dagen dat ik het uur helemaal niet altijd precies hoef weten. Wat kan je beter even doen stilstaan in de hectiek van elke dag dan een horloge met het opschrift "Neem de tijd"!

Nemen jullie het mij dan alsjeblief niet kwalijk als ik vanaf nu af en toe een paar minuutjes te laat ben?

Zoek niet buiten jezelf naar geluk

Zoek niet buiten jezelf naar geluk.

Laat het idee los dat je het niet hebt.

Het is al aanwezig in jezelf.

- Thich Nhat Hanh-

Elena's vlucht - Susan Smit

Zonet las ik het boek “Elena’s vlucht” van Susan Smit uit. Het boek is toevallig in mijn handen beland als cadeautje na het bijwonen van een redactievergadering voor lezers van ‘Happinez’.

Het boek is een aanrader voor iedereen die meer te weten wil komen over de wereld van de Roma-zigeuners. De grote thema’s in het boek zijn romantiek, verlies, tradities en cultuurverschillen. De rode draad doorheen het verhaal behandelt de toenadering en afwijzing van mensen met verschillende achtergronden en tradities.

Eén van de wijze uitspraken, waar het boek trouwens vol van staat, die ik persoonlijk héél bijzonder vind en nooit meer wil vergeten, is de volgende:

“Iemand heeft me eens gezegd dat we allemaal een Rode Zee hebben om te splijten, zoals Mozes deed toen de farao hem op de hielen zat. Als we onze grootste angst trotseren en onze diepste gevoelens volgen, zullen we tot onze verbazing merken dat de diepste zee wijkt, dat zelfs het onmogelijke, mogelijk wordt.”

Flaptekst van het originele boek:

Elena reist met haar "kumpania" - een groep van zigeunerfamilies - met paarden en huifkarren door het roerige Europa van de jaren dertig. Op haar veertiende wordt ze uitgehuwelijkt aan een oudere weduwnaar en vanaf dat moment moet ze zich schikken in de ondergeschikte rol van "romni", getrouwde vrouw.
Als Elena een jaar na de bruiloft nog steeds niet zwanger is en kwade tongen beweren dat ze haar echtgenoot heeft vervloekt, besluit ze de besloten gemeenschap te ontvluchten.
Ze vindt werk als dienstmeid in een Limburgs dorp, maar ze ontdekt al snel dat ze nooit geaccepteerd zal worden door de "gadje", de niet-zigeuners. De dorpelingen beschouwen zigeuners als "barakkenvolk", onbetrouwbare heidenen die niet willen deugen.
Alleen Nicolaas, een fijnbesnaarde jongeman die op het land van zijn vader werkt, is vriendelijk tegen haar, en langzaam bloeit er iets op tussen hen.
Elena’s vlucht is een kleurrijke debuutroman over een ontluikende liefde tussen twee jonge mensen, gesitueerd in de mysterieuze en voor buitenstaanders ontoegankelijke wereld van de Roma-zigeuners. Susan Smit schreef een zinderend verhaal vol verbeeldingskracht, magie en rijke taal in de traditie van Isabel Allende en Joanne Harris (Chocolat).

Cover van het originele boek:

Cover van de Happinez-uitgave:

Adrian Pracon played dead to stay alive

The 21-year-old Norwegian, Adrian Pracon, played dead to stay alive. He is one of the survivors of the shooting on the Utoya island testifing about what happened. He tried to escape into the water but soon enough realised he wasn't going to make it to the other end of the shore.  So he had no choice but to return to the island. He pretended to be lying dead in between corpses to avoid the gunman. That's how he saved his own life.

Adrian is now in hospital recovering from a shot wound in the back. He explains how it's not the physical pain that's the worst, it's thinking of how many of his friends that have died.

I strongly sympathize with the families and friends of the victimes. May they find the strength and courage to overcome this loss.

In the links below, you can watch bits and pieces of Adrian's story and some tricks which can save you:

http://www.deredactie.be/permalink/1.1077229 

http://www.ibtimes.com/articles/185812/20110724/oslo-shootout-bomb-blast-youth-camp-gunman-killer-survivors-adrian-pracon-tricks.htm

http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-14260148