Start ik een nieuwe blog, of ga ik verder met “Karolien’s Creations”?
Een nieuwe blog omdat ik niet alleen mijn ‘creaties’ wil delen maar ook wil vertellen over mijn doen en laten. Ik wil laten zien wat ik zie.
Maar doe ik dat niet altijd? Wil ik niet ALTIJD met een schone lei beginnen? Het waarschijnlijk herkenbare idee: Maandag start ik… vanaf dan zal het anders zijn. Terwijl het leven gewoon een opeenvolging van verschillende periodes, ervaringen en gevoelens is. Elk aspect heeft op dat eigenste moment zin en toch blijven ze allemaal met elkaar verbonden.
“Kun je met de golfslag van vreugde en verdriet meegolven en leven zonder de illusie dat het blijft duren, noch het blije noch het verdrietige? Het is nooit te laat om te leren surfen!”
– Edel Maex-
Een andere vraag die ik me stelde: Moet ik wel iets kwijt in een blog?
Wil ik werkelijk delen met de rest van de wereld of is dit een schreeuw naar erkenning? Dúrf ik mijn ideeën, opvattingen en ervaringen wel delen? Ga ik dan schrijven wat mensen willen lezen of schrijf ik wat ík voel en doe?
Ik MOET mijn leven niet delen maar ik WIL het wel vanuit mijn naïviteit dat anderen zich hierin vast wel herkennen of er iets mee zouden kunnen zijn… en dat ik op die manier er ook iets aan heb. (Ook alle mensen zijn op één of andere manier met elkaar verbonden.)
Ik sla een nieuwe weg in door mijn bestaande blog “Karolien’s Creations” weer op te pikken, weliswaar in een iets andere context.
Ik herlas daarnet een tekst die ik een paar jaar geleden schreef en vroeg me af of ik die werkelijk geschreven had. Ik constateerde dat ik 3 jaar geleden met exact dezelfde vragen zit als nu. Het geeft een gevoel van thuis komen maar ook dat ik hier echt mee aan de slag moet!
Ziehier de tekst die ik 3 jaar geleden schreef :
Niets van mijn bezigheden beschouw ik als talenten
Ze voldoen niet aan mijn vooropgesteld kwaliteitslabel
Ik zie naar anderen en denk
Dat kan ik ook
Ik zie naar anderen en denk
Dat kan ik nooit
Altijd redenen om het niet te doen
Wanneer is één goede reden voldoende om het wél te doen
Teveel denk ik in lijntjes en hoeken
Terwijl ik snak naar cirkels en ovalen
Rondingen en bogen
golven en gewelven
Mijn bekende, vertrouwde terrein
Het wordt me stilaan te klein
Hoe zou het daarbuiten zijn
Heb ik aan één idee voldoende
Of moet het toch wat meer zijn
